Missie en Visie

Net als mijn collega’s in dit werkveld is het aan mij als hulpverlener gegeven om mensen te begeleiden die met problemen zitten. Binnen de geestelijke gezondheidszorg wordt gesproken over stoornissen en behandelen. Het is een klassieke visie die vooral symptoomgericht is en als doel heeft problemen op te lossen, te laten verdwijnen. Dit zou de weg zijn naar een beter leven; of zelfs een gelukkig leven. Waarmee geluk als een kwaliteit wordt gezien waar iedereen altijd recht op heeft. En bovendien maakbaar is. Natuurlijk is kwaliteit van leven belangrijk. De vraag is echter; wat is kwaliteit van leven? Is dat een pijnvrij bestaan voor iemand met reuma? Is dat Rouwen zonder verdriet? Is dat houden van zonder boos zijn op elkaar?

Denken in termen als stoornissen, syndromen etc. maakt dat we worden geconditioneerd in het denken van iets dat niet klopt; weg moet, opgelost moet worden. Van veel diagnoses weten we dat deze in de aanleg liggen, en niet ‘op te lossen’ zijn. Dat maakt oplossingsgericht werken niet altijd op zijn plaats is en dat werken aan flexibiliteit en veerkracht meer soelaas kan bieden.

We kunnen het vastlopen van mensen zien als gevolg van disbalans in stress en coping.  Symptomen horen bij het leven. Ofwel; mensen hoeven niet van hun symptomen of stoornis te ‘genezen’. Het is vanuit deze visie beter om te leren omgaan met stressbronnen. Dat kan betekenen dat er aandacht is in de therapie voor specifieke vaardigheden als zelfcompassie, assertiviteit, communicatievaardigheden, planning etc. Of je leert hoe met flexibiliteit en creativiteit om te gaan met bijvoorbeeld het gemis van een geliefde, een handicap of andere problemen die onveranderlijk zijn.

Centraal staan voor mij hierbij twee belangrijke visies op mensenwerk:

Hechting: als EFT therapeut hecht ik grote waarde aan de hechtingstheorie. Hechting als blauwdruk voor de mens en zijn omgeving. Gehechtheidsbehoeften zijn universeel en geven aan dat we als mens gezien willen worden, gewaardeerd willen worden. In deze tijd waarin we steeds meer vanuit het individu denken en werken lijkt het erop dat veiligheid en geborgenheid iets is dat je voor jezelf moet maken, bereiken. Wij mensen zijn sociale dieren; we hebben elkaar nodig om vanuit de veiligheid en geborgenheid van ‘onze’ mensen zelfstandigheid te kunnen ervaren. Waar vandaag de dag deze zelfstandigheid en ook onafhankelijkheid worden gevierd als belangrijke kwaliteiten vergeten we stil te staan bij de geborgenheid die daarvoor nodig is. Vanuit emotionele veiligheid ontstaat dus de mogelijkheid ons te ontwikkelen en te ontplooien, om zelfstandig en autonoom te worden.

Acceptance & Commitment Theorie Het ACT model gaat over meta-vaardigheden. Bij ACT ligt de nadruk op het werken aan flexibiliteit en veerkracht. Het is werken aan acceptatie, minder serieus nemen van onze gedachten en afstand nemen tot deze gedachtenwereld. Als we in het nu kunnen zijn, onze kernwaarden weten en daarnaar kunnen handelen, dan zullen we ons steeds opnieuw kunnen aanpassen aan veranderende omstandigheden en zijn bovendien beter in staat moeilijke situaties te hanteren. Voor mij is het werkmodel van ACT een kapstok gebleken waaraan ik alles wat ik eerder heb geleerd in mijn studies samenviel. Een menselijke manier die leert met zelfcompassie vanuit een gezond en veerkrachtig zelf te leren omgaan met wat het leven brengt.